Rastladım sana bir melodi başında,
Önce zihnime kazındın,
Kalbimi yokladın usulca.
Çaresizliği tattım,
Ancak hiç bu kadar boğulmamıştım.
Hayallerimi aldın götürdün,
Bu dört duvarın içine attın.
Ben hiç bu kadar ışıksız kalmamıştım.
Önce kalbimi sonra da ruhumu,
Senin uğruna harcayıp durdum.
Biliyorum,sevmiyorsun beni.
Azıcık saygı duysaydın bari,
Şimdi toplayıp tüm hayallerimi,
Geri dönülmez bir yere gidiyorum.
Ve şimdi gidiyorken buralardan
Aklımda sadece Nazım'ın sözünü götürüyorum;
"Sonra belki birimiz öleceğiz,
diğerimiz bunu hiç bilmeyecek."
Kayıt Tarihi : 14.1.2024 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!