Melankoli Şiiri - Muhammed Eymen Karagöz

Cehennem ateşinden bile daha sıcak,
Sana olan sevdamın ufacık bir parçası.
Saçların kumsala vuran dalgalar gibi,
Gözlerinse bir çeşit girdap çekiyor beni kendine.

Ezelden ebede kadar bitmez sevgim,
Sorma, öğrenemezsin, düşünme, bilemezsin.
Kelimelerin bir değer yok ki sevdamın yanında
İyice tarif edeyim.

Ya bir çeşit yanılmaysa sesin
Aklım idrak etmiyor o kadar güzelsin.
Ya seni tanımasaydım? Parlar mıydı Güneş?
Yanar mıydı Dünyaları ısıtan kalbimdeki ateş?

Labirent gibi kalbim,
Çıkışı bulmak istemiyorum,
Çünkü hangi köşeyi dönsem sen,
Karşımda duruyorsun bir bilsen.

İktidarını kurdun nasılsa aklımda.
Bir ömür boyu sürecek saltanatın
Her türlü eleştiriye kapalısın,
Hiç kusurun yok ki anlatılsın

Ne kadar bekledim haberin olur mu ki bir gün?
Dünyam kapkara, dağılır kara bulutlar belki bir kaç haftaya.
İçimdeki dert yaşadığım evrenden daha büyük,
Ya da dünyamız çok küçükte gönlümüz çok geniş.

Aklımda sen varken diğer köşeleri bomboş
Gülüşünse psikolojik tedavim, gerçekten çok hoş.
Umarım bir gün sana bunu söyleyince gülersin,
Sevdiğimi bilirsin de çekip gitmezsin
Senin için kaç kez öldüğümü bilirsin de beni geçmişine gömmezsin.