Melankoli Şiiri - Mehmet Karaman 2

Yine sensiz sessiz bir gece
Gecenin içinde uykusuz bir ben
Ve birde aklımda gözlerindeki mavi
Sonra kapıyorum gözlerimi
Yanımda bir anda sen
Gelip kurtarıyorsun beni yalnızlığımdan
Tutuyorum ürkek parmaklarından
Ve basamakları çıkıyoruz bir bir
Pencereden bulutlar kapatmış gökyüzünü
Yağmur yağıyor lakin ıslanmıyoruz
Karanlık sokakta birbirimizin dudaklarını ıslatıyoruz
Kokun geliyor daha sonra boynundan bana
Birlikte geçirdiğimiz günlerimizden tanıdığım kokun
Yine radyoda o şarkı omuzumda başının eksik olduğu
Ve dans ediyoruz bırakmıyorum parmaklarını
Çünkü yine seni kaybetmekten korkuyorum
Seni sevmek , Nefes almak ,su içmek gibi
Vazgeçemiyorum , vazgeçmek istemiyorum
Senden ve deniz gözlerinden ...
Telefon çalıyor ve uyanıyorum.
Uyanmak ayrılmak ölüm gibi geliyor
Uyanmak istemediğim bir rüyadan..