Melankoli Şiiri - Enes Şen 2

Bir isyanım var hayata
Deşme dedikçe deşti yaramı
"Yeter ulan" diye haykırdıkça savurdu
Kalbim bu kadar yükün altında bitap oldu
Sessizce köşede ağlayıp durdu
Uzattı yalnızlığımdan bir kadeh
Daha ilk yudumla aklım uçup gitti anında
O an gözlerimi kapadım
Seni hayale daldım
Kayboldum gözlerinde
Sonra çıktım dışarıya ay ışığı altında
Yürüdüm yavaşça iskelenin ucuna
Gözleri yaşlı masum bir çocuk gördüm orada
Döndü ve baktı umutsuzca bana
"Hala yaşıyorken git ona"
Son sözleri buydu bana
Attı kendini soğuk sulara
Fırladım yatağımdan
Uyandım o rüyadan
Anladım ölmüştü içimdeki o çocuk
Geriye umutsuzluk ve yalnızlık bırakarak
Başımı eğmiştim öne
Göz yaşlarım ıslattı kağıdımı
Son kez haykırdım hayata isyanımı