Melankoli Şiiri - Kara Nağme

İnsan neden küfreder
Neden yaratılışına bile söver
Yaşadığı hayata söver
Yarındaki umutu ararken hiç bulamaz
Bugünün keyfini ufak bir yarın korkusu niye salar
Geleceği bu kadar boşken bugünü bir o kadar boşken
Gene de yarını umutla beklerken
Neden yarın vermez o umutları
Bir umut kırıntısı hayata bağlarken
Neden bu kadar acı çekmek zorunda insan
Yarınımdaki umuttan vazgeçmedim
Ama artık o kadar istekli değilim
Yarındaki umutun değeri bekledikçe azalır
Çünkü bu bir özlem değil bir beklenti
Bu kadar düşünebiliyorsan bunu keyifsiz olmak normal
Kafamda umutlarla dolu hikayeler var
Önümde bir o kadar umutsuzluk
Gözlerim yıldızları ararken
Ansızın bulutlar çıkıyor kapatıyor yıldızları
Hiç ışık kalmıyor ben gene yıldızları arıyorum
Bana tatminsizlikten bahsetmeyin
Ben hala arıyorum yıldızları lakin
Artık bulutlar çoğaldı