Melankoli Şiiri - Ülkü Güven

Canımı acıtıyor bu yağmurlar.
Güvercinler de gelmez oldu nedense.
Saçak altına sığınan,
Öpüşmek için fırsat kollayan,
Acemi aşıklara imreniyorum.
Melankoli diyorlar hastalığıma.
İyileşmek istemiyorum.

Hayalin yine peşimde,
Kaçmaya mecalim yok.
Ve artık sevmiyorum bu şehri.
Uçsuz çöllerim var cebimde;
Bir tuhaf seraba dolar sinsice.

Arada bir seni kokluyorum topraktan;
Ciğerlerim bana düşman.
Gözlerin, Nemrut kesiliyor arada,
Arada bir açıyorum sinemi.
Yetsin artık!
Sustur sessizliğini!
Ya bana bırak tüm şehri,
Ya da çek tetiği.

Oysa, ne çok severdim senin sevemediğini.
Ne de güzel yalvarırdım ardından.
Kumpasa gelmeseydi dudaklarım,
Parmaklarım kırmasaydı kalemini,
kanamasaydı yaralarım....
"Keşke" diyorum,
Keşke, yağmasaydı yağmur...

Canımı acıtıyor bu yağmurlar.
"Seviyorum" diyemeden tükeniyorum.
Yaşamak için, öldürmek mi gerekir?
Can çekişirken,gülmek midir kaderim?
Cevap verme sakın sorularıma.
izin ver! öleyim...
Bilmez misin?
Ben, musallada bir köleyim.