Melankoli Şiiri - Muhammet Çalık

Sade bir törenle veda ediyorum yaşamaya..
Ne bir ağıt, ne bir damla göz yaşı..
Gidiyorum yüreğinin odalarından..
Gerek yok artık
Mutlu günleri düşünüp ağlamaya..
Ne bir mendil ne kalpte sızı
Ne de bir annenin peşim sıra hıçkırıkları..
Kanatsız iki melek bırakıp sana
Annesiz ölüyorum..
Bir başıma soluyorum böyle..
Korkuyorum…

Vazgeçiyorum senin çocuksu düşlerinden..
İçimde çürüyen bir yerler var
Anlatamıyorum
İçimde zehirlenen bir yerler..
Ve
Dudağımdan sana kattığım bu zehir
Gözlerimden ve ellerimden yüreğine damlayan
Kan olup her hücrene dağılan bu zehir
Ne yapsan terk etmeyecek seni biliyorum..
Sen dört elle sarılmak isterken hayata
Ben yudum yudum zehirliyorum yüreğini..
Ne yapsam kayboluyorum resimlerden bir bir..
Korkuyorum..

Sade bir törenle asıyorum kendimi
Soğuk bir otel odası üstelik
Halılar toz içinde
Yosun tutmuş duvarları
Banyoda düşlerimi kanıyorum gözlerimden
Paslı aynası kirli yüzümün son durağı
Artık biliyorum sevildiğimi
Ve fakat çok geç..
Çürük bir sandalyenin üzerindeyim
Korkuyorum..

Yıllardır merak ettiğim şeyi
Sandalyeyi tekmeledikten sonra anlıyorum
Neden kötü olsun ki ölmek
Neden acıtsın ki..
Böyle mutsuz yaşamaktansa
Böyle umutsuz
Böyle soluksuz
Bir başıma ölmek istiyorum..
Kendi kendime mırıldanıyorum
Dudaklarımda anlamsız kelimeler
Buz tutmuş ellerim ipimi çekerken
Çok sevdiğim o şarkıyı söylüyorum
“..good bye my love good bye…”
Onun beyaz hayali gözlerimde
Onun beyaz elleri hayalimde..
Çok kızar mı melekler bana..
Korkuyorum…