Rapunzel. Şiiri - Özdemir Aydın 2

züleyhaca bakışını,
meryemce gül koklayışını sevdim.
hangi güle dokunsam sen kokarsın
menekşenin baharı özlemesi gibi özlemim.
seni, güneşin batışı gibi ışığımı kaybetmekten korkuyorum.
kimliğini ifşa etmeyeyim diye ismini ecnebice koydum.

susma Rapunzel.

hergün bendeki seni anlatıyorum
kalbime
gönlüme
fikrime.
sana giden yolları tarif ediyorum bu deli oğlana.

ne mümkün.

ahh Rapunzel
ahh siyah gökyüzüm
melalin harıyla yandı yeryüzüm.
şimdi seni yazsam
hangi telekli kalem yazar,
hangi mürekkep senin rengini verir,
hangi nesir senin lisanında anlatır.

senin için gövdemi yaktım ulan,
ben şimdi yaşlı anama ne cevap vereyim.
bir sessiz gidişin kaç şehir yaktığını
kaç Erzurum yıktığını biliyor musun Rapunzel.

ahh
ahh ulan Rapunzel
kıymık kıymık yüreğime batıyorsun.

şimdi hangi lokman bu yaraya neşter vurur
hangi rüzgar bu düşü dağıtır
gönlümden gönlüne bağlı bu ipi hangi makas keser.
ecelin ferinde can çekişirken,
sana olan özlemimi nasıl anlatayım Rapunzel,
hangi fiyakalı ölüm bana yakışır.