Melal Şiiri - Ömer Albayrak

Lağım çukurundan farksız kalbimi;
Tevhidin nuruyla yıkayan iman.
Seninle bulurum ancak ben-beni;
Ebedi rehberim Hazreti Kur-an!..

Kuduz salyasından iğrenç şehvetim,
Şeytan’ın nefsime kurduğu pusu.
İslam’ın zırhında arım, iffetim;
“El hayaül minel iman” tapusu!..

Bitkisel hayatta akıl hastası,
Bana benliğimi çok gören yasak.
İnsanlık hakkımın anayasası,
Hakikate teslim, hakkı savunmak...

Bünyemi, kurt gibi saran cehalet;
İlimsiz alimin makam sarhoşu.
Gönlümü feşeden sevgi, muhabbet:
İstiklal Marşı’na duyduğum huşu!..

Olanca çıngısı, koru bağrımda,
Hürriyet aşkıyla yanan kölenin.
Düşman boğazlarım Dumlupınar’da,
“Geçilmez” emriyle Çanakkale’nin!..

Hilalle süslenmiş Bayrak güzeli;
Kırk melal koynunda geçer her gecem.
Nefer gönlüm gurbet ele düşeli,
Serhat nöbetçisi duygum düşüncem!..