Melal Şiiri - Onur Al

Bir şeyler düşüyor içime
Ne cümlesini kurabiliyorum
Ne de şiirini yazabiliyorum
Nedir bu tanımsızlık
Kaç tanımı olmayan duygu var bu hayatta
Biraz hicran ve biraz da hicap makamında
Ah büsbütün küsmüş olmalı bana bütün kelimeler
Yoksa bu ümmilik niye
Yoksa bu elemi anlatacak kelimeler mi yaratmadı Tanrı
Ya da benden mi esirgedi bu mahirliği
Ey İsa'yı çarmıhtan yükselten
Bir pencere aç bana göğünde
Ya da kapat bütün ışıkları gözümün ferinden
İntizarla imtihana tabii tutma beni
Secde de edilmiş dualarımı
Gecenin sabahına çıkmadan kabul et dergahında
Dünyadan atlamama ramak kala yazdığım bu şiiri
Tövbeyi istiğfarım eyle
Zira Tanrım
Beni hoş karşılamayacak kabrimin sürüngenleri
Ki bilirsin ben en çok yılanlardan korkarım
Halbu ki firavuna gelen Musa gibi
Kalbimde kuluçkalatmışım o tiksindiğim mârı
Şimdi o kuyuda
O ebed kuyusunda
Sebep kılma çığlıklarıma o çıngıraklıyı
Ah bu şiiri sonumun başlangıcı ede
Söz ayak germem meleğine
Ki o marifetini gösterecektir bedenime
Ya da öyle bir ateş ver ki şu bağrıma
İbrahim'in ateşi kıvılcım kalsın yanında
Kurusun harımdan denizler
Solsun tabiatın renkleri
Yankılansın kainatta feryadım

Ey her şeyi sebepli kılan İlah'ım
Bilirsin ki senden bela istemem
Bir imanım kalsın bende
Bir de tükenmeyen derde müptela kelâmım