Melahat Hanım Şiiri - Sermet Apaydın

Unutulmaz bir kadındı,
Arka komşumuz Melahat Hanım.
Delikanlılığa adım attığım,
Altmışlı yılların muhafazakarlığında,
Fazlaca modern sayılırdı,
Etine dolgun o güzel kadın.
Mahalle dedikoducularının ağızlarına sakız olmuştu.
Efendim çok sık gidermiş kadınlar hamamına...
Onları neden ilgilendiriyorsa?
'O koca o kadına yetmez'miş,
Nereden biliyorlarsa?
Mevsim yaz,günlerden Pazar.
Bir nedenle çalmıştım kapısını,
Açılmadı.
Bahçede oynamakta olan küçük kız evdeler deyince,
Daha bir ısrarla çaldım ama yine açılmadı.
Telaşlanan kızı ağlamaya başlayınca...
Bir hışımla açılıverdi kapısı.
Benim orada bulunabilme ihtimalini hiç aklına getirmemişti.
Üzerinde şeffaf kısacık bir kombinezon,
Ve olmayan iç çamaşırları.
Alnında boncuk boncuk terleri,nefes nefeseydi.
Beni fark ettiğinde elleriyle kapatmaya çalışıyordu bir yerlerini.
O yıllarda gördüğüm ilk çıplak hanımdı,
Etine dolgun o güzel kadın.
Unutulmadın Melahat Hanım!
Unutulmadın!