Melahat Abla Şiiri - Zafer Zengin Etnika

melahat abla
yirmisin de bekar bir kız
onikisin de bekar cocuk ben
nasıl severdi yanaklarımdan
Aşkı anlat derdi anlatırdım
bilirdi cok severdim
kıyamazdım
hiç bir güzele
ne zaman görsem
hemen bayılırdım jaleye
melahat abla yirmisin de
aşkı bilmiyor daha
büyümekte
beni konusturdukça
aşkı yaşıyor
kendince
Yanağıma dokunur
bana nazanı anlat der
için için gülerdi
bu cocuk yüreğe
bu kadar aşk nasıl sığar
onu bilmezdi
kendine bakar
beni aşklarım için severdi
canım derdi
usul usul
ürkütmeden gözlerimi
jaleyi
nazanı dinlerdi
gizli gizli yazardı
bu cocuktan anısını calardı
nazan yerine mehmet
jale yerine ahmet koyardı
yirmisin de aşkı
onikisinde yaşardı
gastelerde fotoroman okur
italyan adamlara vurulur
ballandıra ballandıra anlatır
anlıyormusun der durur
nerden bilirdim
ben aşkı yaşarken
aşkı hiç bilmedim ki
daha yaşım oniki
kızların eteği ona kısa
adamların boyları uzun
benim aşklar fazla
aşktan anlamıyor bu
melahat abla
..
sonra eskişehir de kocaya gitti dediler
gidenler döner söylediler
melahat abla gitti
kucağında bebeyle döndü
bir daha ne beni
ne jaleyi
ne de nazanı sevdi
bizim aşklar
bir bebeğin gelişiyle bitti
..
bebek gelince
aşkın başka yüzü cıkar sahneye
kadında
erkek de
şaşar bu işe
..
ee ne demişler
çok havalanma
inişi kolaydır çıkışın
..
melahat abla nerdesin...
hala esmer esmer gülümsermisin...

04.02.2004