Melahat Şiiri - Ayşen Deniz Sevinç

ne vakit kızıl bir gece mahalleyi aydınlatsa
anlardım ki mahalledeydi o vakit Melahat;
yarım kalan düşler mabedine bıraktığım
kaçıncı hayat ülen diyerek silkinirdim saçlarında
köşedeki yeri sindikçe hayat dediğimiz
köpeğimize;
burun deliklerim yanardı
göz ucundaki sevdasıyla,

ne vakit kızıl bir gece mahalleyi aydınlatsa
anlardım ki mahalledeydi o vakit Melahat,
tek sıra düzensizlik sarardı etrafı,
sıcak ekmek kokusu gibi hayat saçardı
dudaklarıyla;

ne vakit kızıl bir gece mahalleyi aydınlatsa
anlardım ki o vakit mahalledeydi Melahat,
fıkır fıkır olur, uykum kaçardı.
nefesim kesilir, ağlardım
eve gelip uyutsun beni diye.
gelmezdi Melahat,
başında sürgün sevdası,
gözucunda anasına bıraktığı evladı
sokakda kaybolurken Melahat,
ağlardım ninemin kollarında

ne vakit kızıl bir gece mahalleyi aydınlatsa
anlardım ki kızıl saçlarıyla mahalledeydi
ana diye koynunda uyuyamadığım Melahat,

ne vakit kızıl bir gece mahalleyi aydınlatsa
anlardım ki mahalledeydi o vakit Melehat.

2008.