Mel’un Dünya Şiiri - Doğukan Dalgıç

Sokaktaydım belki de kısacık hayatımda son kez

Sen arkamdan gelen elindeki bıçakla beni del geç

Görünürde ölen bedenim olacak ama

Uzun bir yola çıkacağım gideceğim yer muamma

Böyle bir dünyayı kim neyleye

Tecrit dolu hayatın edeyim içine

Ah ! Doğduğumuz dünyaya içinde yaşadığımız zamana

Sürükler beni günbegün beyhude bir isyana

Usandım artık o mel’un illetin adını işitmeye

Zalimi bile bıraktı biçare mazlumlar neyleye

Herkes güç vermek uğraşında birbirine ama

Şerefsiz bir katil olacak herkese bu dünya

Ziyan edilen onca nimete katledilen nice sevgilere

Kalabalıkça edilen muhabbetlere

Vermeye imtina ettiğimiz küçük bir selama

Muhtaç edecek bu insanlığı kahrolası dünya

Ziyan edilmiş cihanın müessiri yine insan

Kahretti kendini mal mülk makam uğruna da

Düşküne zırnık vermedi kendine bahşedilmiş rızıktan

Yaşamak oldu en büyük bela böylesi bir hayatta

Olur da göçersem ansızın bu dünyadan

Ey ! Yoldaşlar ediniz hakkınızı helal bana

Eğer “hayat” denen bu zorlu nutukta Doğukan

Sürç-i lisan ettiyse affola