Mektuplardan Seçmeler 6 Şiiri - Melih Kul

Ellerime sonsuzluğun kelepçelerini vurdum.
Gözlerime çağlar boyunca kızgın kalacak miller çektim.

Her sabah farklı,
Her sabah renkli bir rüyaya uyanmak ellerinde.
Sevmek…
Yaraya tuz basar gibi,
Gecenin en karanlık yerinden döner gibi,
Hiç yağmayacak bir yağmurun özleminde,
Yanan kurak bir bozkırda,
Susuzluğunu unutmaya çalışır gibi,
sevmek…

Her şeyi,
Boğduk.
Düşüncelerimizi,
Düşlerimizi,
Siyah bir kuyuda,
boğduk sonunda.

Anlatması zor…
Gözlerinde basit bir sonbahar sessizliği…

Bu son demdir.
Son gemilerde ayrılıyor limanlardan.
Kristal bir buğu,
Parça parça,
Sarar hayatı,
Birazdan.

Anlatması zor…
Sesler duyuyorum,
Kimsenin işitmediği.
İz bırakmadan siliyor hayat,
Bazı anıları,bazı anları.

Her şeyi olduğu gibi bırak,
Ve git!

Zamanın iklimleri arasında yol al!
Sararmış mermer,yıkılmış merdivenler…
Taştan sütun çökmekte.
Zaman yıkıldıkça yaşananların üstüne,
Her şey,
git gide,
tükenmekte!

Bildiğin ne varsa anlat ve git!
Belki öyle sade,öyle hüzünlü,
Karşılamalı insan acıları,
Biten güne karşı.

Bir çağlayandan dökül,
Aklı köpük köpüğe karışık.
Sonra bırak suya değsin ayakların!
Denizi kokla!
Çığlıklarını duy martıların!
Ve unut bildiklerinin hepsini!
Sonsuz bir mavilikte,
Hiçbir şey bilmek gerekmez.

Belki sonra,
teker teker,
anlatırsın belki,
acıtan,sancıtan,kanatan
ne varsa.

Ve gerisi…
Gerisi sonsuzluk…
Pırlanta hüzünleri,
Bir roma ezgisi…
Barbar bir kavim çığlığı,
yüreğimde…

Ve sevmek…
Öyle bir sevmek ki;
Gecenin en karanlık yerinden döner gibi,
Yaraya,
tuz,
basar gibi,
sevmek