Denize kıyısı olmalı insanın. Ayaklarına dalgalar vururken, saçlarında martılar gezinmeli. Belki de en çok bu yüzden düştüm sana. Denize ulaşan kıyımdın sen, Nefes alıp verdiğim med-cezirler boyu. Ya mavi, sende yüklenir tüm zerafetini, renkler bir bir anlamini yitirir. Sahi adını bulamamıştım senin, bu defa mavi olsun ne dersin. Yarın bakarsın başka...
Sağlıcakla kal, adına mavi dediğim, derinliklerinde kaybolmak için can attığım sevgili....
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta