Denize kıyısı olmalı insanın. Ayaklarına dalgalar vururken, saçlarında martılar gezinmeli. Belki de en çok bu yüzden düştüm sana. Denize ulaşan kıyımdın sen, Nefes alıp verdiğim med-cezirler boyu. Ya mavi, sende yüklenir tüm zerafetini, renkler bir bir anlamini yitirir. Sahi adını bulamamıştım senin, bu defa mavi olsun ne dersin. Yarın bakarsın başka...
Sağlıcakla kal, adına mavi dediğim, derinliklerinde kaybolmak için can attığım sevgili....
Kayıt Tarihi : 31.7.2019 21:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!