Ellerimi neresine götürsem yüzünün.
Sesimi neresinde uslasam kelimelerinin.
Bildiklerimin en başına dönmüş ve yeniden başlatıyorum öğrenmeyi;
ilk seninle, kalbimin en güzel bilgisiyle başlıyorum.
Alfabem a, v.... ile başlıyor dilimin ezberine,
m, i, n, e... ile devam ediyor aklımı yerinden oynatmaya.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta