Mektuplar-74 (M.S.) 12/02/2006

Uyandığımda uyanmamışsın yine bu sabah
bana sarılıp uyuyakalmışsın bu çöl yatağımda
üstün açılmış
üşümemişsin
belli ki
sabrın alevler içinde hâlâ
sağa sola yuvarlanıyorsun
doğuya batıya dönüyoruz durmadan

Sarılışın kıyamet alameti sanki
dünyanın son harikası
ömürlük ekmek gibi
yüzdüğümüz yaşamın kara sularında
yesen doyurmaz
içsen kanatır daha

Yaşamı hatırlattığın bir ölü gibiyim
ellerin
kucağın
bir sarmaşık gibi sarmış bedenimi
yatağım güle dönmüş
günüm efsaneye

Ne olur uyanma
öyle kal bu sabah
biraz daha nefes alayım
ölüyken bana seni hatırlatsın
uyanma
ellerin çözülmesin belimden
çölüm kurumasın yine
uyandırma