Kendime seni okuyoruz.
Ezberime yenik kağıtlar arasındayız.
Kara yağıyor dışarımdaki soğuk.
Sobalamışız üşüyüşlüğümüzü.
Kendimize seni okuyorum.
Ellerimiz silik uzak
Fahri bir buluşma içinde.
İçimsi susuşlar arıyoruz.
Gölgemiz yetmiyor bize.
Düşesiye gerçekler arıyoruz.
Bütün parmaklıkları yüzümüze çarpıyor ellerimizin.
Kendime seni söylüyoruz.
Belki eksik.
Belki fazla.
Belli ki tam değil.
Kendimize seni söylüyorum.
İkimiz kere ikimiz dert ediyor.
Bölünce sıfır kalıyor.
Kayıt Tarihi : 25.1.2006 01:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!