Kemiksiz geçiyor dilsiz zaman.
Kahrolabilecek kadar güçlüyüm yine.
Yar ağacına astım gülüşlerimi.
Yorgun bir kaç nefret uyandırdım.
Ve düştüm bugünün yoluna.
Geçersiz gerçekleri almıyorum nefesime.
Saçmalıyorum bütün aklımı.
Kılçıksız bir yer arıyorum.
Dağıtıyorum varlığımı.
Nefret ediyorum bugün de bugünden.
Kimse dokunamıyor çekilmezliğime.
Dışımı çıkarıyorum içimden.
Balçığa dönüyorum.
Bir nebze varlığın arıyorum.
Hiçbir umut çıkmıyor bugünden de.
Olmayacaksın.
Olmayacağım.
Bugün de en az sen çoksun.
Bugün de yazılamamaya yüz tuttun,
en az yaşamak kadar,
ölmek gibi bugün de.
Kayıt Tarihi : 23.1.2006 01:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!