Mektuplar-51 (M.S.) 20/01/2006

Susmayan bir keman yokluğun.
Bağırdıkça yaman oluyor etrafım.
Birbirine dolanıyor nefeslerim.
Hiçbir ağaç yaşamıyor sanki.
Bütün yağmurlar geri yağıyor.

Susmuş bir yaşam yokluğun.
Doğmuyor resim defterimizdeki güneş.
Su değirmenleri akmıyor.
Kurumuş boya kalemlerimiz.
Ellerimiz üşümüş.
Ceplerimiz yırtılmış.
Bütün uçmalarımız asılı kalmış.

Bağıran bir sessizlik yokluğun.
Kemanlar çoğalmış.
Ağlıyor bütün resimlerin.
Eşyaların yorulmuş.
Kırışmış gidişin.
Bütün kalışların uzaklaşmış.
Bütün İstanbul yoluna dönmüş yüzünü.

Yokluğun azalmayan bir varlık.
Varlığın çoğalan bir yokluk.