Aşkmosferimizde göç bulutların.
Kendimize gelemedik daha.
Gözlerim aynı yerde hâlâ.
Bakışlarında aynı yer.
Hiçkimse geçmedi daha bastığın yerden.
Durduğum yerden ayrılmadım.
Ve gitmekten durmuyorsun daha.
Kendimize dönemedik daha.
Kaldığımız gibiyiz.
Üstümüzde aynı elbuğseler.
Tenimde parmak izlerin.
Adımlarımız aynı basamaklarda.
Kendimize inemiyoruz.
Dönemiyorsun.
Hiçbir 'neden? 'imize cevap veremiyor hiçkimse.
Nedeni nedensiz bir neden yüklüyüz.
Kayıkta yaşayan balık da olsak.
İki büklüm olmuş kayıktalığımız bile.
Islansak bir nokta, okyanuslar dolusu soru doluyoruz.
Gelişinle yaşamaya yalnız başlamadım.
Şimdi bir tek ben varım gittiğinde ölen.
Kayıt Tarihi : 17.1.2006 18:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!