Mektuplar-41 (M.S.) 10/01/2006

-0-

“Bugün bayram” diyor bütün bayramlıklar.
Oysa bize arefe bile erken daha...

-I-

Kaç bayram atlamıştır şimdi ömrün.
Ellerin kaçında kuru kalmıştır.
Yanakların ne çok beklemiştir sıcak bir selam.
Ne çok harçlık alacaklıdır şimdi çocukluğun.
Ellerine kaç kına borçluyuzdur şimdi kimbilir.

Toplasak şimdi o fasulye şekerleri.
Cüneyt Arkın filmlerini.
Ateşlesek şimdi bütün kız kaçıran fişeklerini,
toparlayabilir miyiz ömrümüzü.
Annemizin elleri kadar sıcak mı içimiz.
Yetişebilir miyiz.
Toplanabilir miyiz eskisi gibi.
Yıldızlar kadar yıldız eksilmişken,
Bize ait kaç el kaldı yer üstünde.
Ve kaçına yetişebilir nefesimiz.
Toplasak kaç bayram edebilir şimdi.

Ertelenmiş yerlerimiz ne çok.
Kırılmış ne sayılmaz kalbimiz kalmış.
Gizli yamalı elbiselerimiz.
Patlak toplarımız.
Çarpışan arabalar.
Yırtık iplerimiz.
Evcilik oyunlarımız.
Ne çok yaşamamışlığımız kalmış ölü yaşamda.
Kalan ömrümüz yetmez hesaplasak.
Ve ödeyemez hiç kimse bize bizliklerimizi.

-II-

Yolumuzun bir bayram günü bugün.
Sana dokunmak imkânsız.
Sana sarılmak...

-III-

Başucuna bıraktım bayramlıklarını.
Kokumdan da sürdüm, seversin biliyorum.
Mavi kına yaktım ellerine.
Papuçların yatağının altında.
Sehpaya siyah beyaz şekerler bıraktım.
Bir kaç damla özlemimi bıraktım gözlerine.
Özlediğin ezandan da gönderiyorum bir kaç nefes.
Ellerini öpmek için de bir kaç çocukluğum var kapında bekleyen..
Ve biz:
Gözlerim,
ellerim,
tenim,
gülüşlerim...
Hep birlikte “İYİ BAYRAMLAR” diyoruz burdan sana.
SENİ SONSUZA DEK BAYRAM SAYDIK...