Günler saklanarak geçiyor önümüzden.
Utanmaktan ne anlar şu berbat saatler.
Nerden akıl etsin aramızı boşaltmayı şu aptal yollar.
Ne halt ediyor bu yaşamak.
Bu iğrenç şiir ne anlatıyor.
Bu zavallı kelimeler.
Noktalar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
