Mektuplar-3 27/11/2005 Şiiri - Mahzun Doğa

Resmine bakıyorum.
Saat 14:10 bende.
Sende 13:10.
Varlığın ile yokluğun arasındaki zamandayım.
Ömrümüzün bu saatleri arasındaki fark...

Saat 17:36 şimdi.
Bilmem kaç ayrılık yaşadım seninle.
Kaç resim aradım sana benzeyen.
Bu bir suç.
Bu bir gaflettir tekliğinine dair!
Başkası bende sana benzememeli.

Şimdi o basiretsiz teşbihin yangınındayım.
Ruhumda affedilmez cesetlerim var.
Bu kadar çabuk çarmıha gerilir miydi masumiyetimiz.
Yedinci günümüzde.
Yedi kat gökten aşağıya düşmüşçesineyim.
Ve yedi kat batmaktayım yere...

Saatler yokluğunu arttırıyor.
Kim’liğimizin gizilinde dolaşıyor bildiklerimiz.
Gerçekliğimiz kanıyor.
Kim’sizliğimiz düşüveriyor içimin ortasına.
Başka bir yangında buluyorum kendimi.
Kaç yangın söndürebilecekse varlığın, o kadar çetindir hasretin.
Ne kadar gülsem sana, o kadar ağlayış biriktiriyorum Mavi Kadın.
Masumiyetin hiçbir değeri yok aşkta.
Ayrılık galiptir bütün sevişmelerde.
Usumuz parçalıyor bizi, haberimiz yok.

“Yeter! ” desek de yetmiyor hiçbir sabrımız.
Bugün de sensizlik geçti içimdeki tüm sokaklardan.
Bugün de yaşadığın kentin bütün hüzünleri içime birikti.
Bugün de karaydı gök Mavi Kadın.