Kıyamet dindi.
Gerçeklerin yüzü kızarmış.
Utanıyor zaman.
Yüzümüze bakamıyor yüzsüz hayat.
Kaçıp gizlenmiş bir yerlere İstanbul.
Utanası tutmuş ilk defa.
Ve kırılmış şimdi bizi bilen tüm eşyalar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta