Mektuplar-264 16/11/0001 Şiiri - Mahzun ...

Herkes kendi ölümüne alışmakta şimdi
dışarıda alabildiğine yağmur
alabildiğine gece
yalnızlığa alıştırmaya çalışıyor bir şarkı
herkes kendi uykusunda
gece
saat yine 'Sen yoksun'

Hiçkimse giremiyor bir başka uykuya
herkes kendi ölüsünde uyuyor
biz 'Sen yoksun'a alışamamış kelimelerleyiz
gece
usanmadan geçiyor zaman
'Karanlık oyun oynuyor aklımla'
üstünü hiçbir zaman örtemeyen o yorgana kızıp
pire arıyorum
üşümüşsün
neye yarar şimdi Roma'yı yakmak
bütün gurbetler kış
butun yollar kar
kapalı
evime giden yolun
uykuna girsem benimki boş kalıyor
benimkine girsen seninki
durmadan yağmur yağıyor
burası İstanbul
sen orda
hareket saatim belli değil daha
edindiğim hiçbir bilette tarih yazmıyor
kendi bedenimde ölü buluyorum kendimi
hiçbir sabahına uyanamadığım her gecede
sürekli tekrarlayan bu şarkı gibi
aynı dönüp duruyorum bu henüz hareketsiz yolunu

Ne yağmur bizden ıslak
ne de yangın böyle yakgın
uzattıkça ayaklarımızı
kısalıyor yorganımız
uzadıkça yolumuz
daha çok üşüyor ayaklarımız

'Karanlık oyun oynuyor aklıma
şimdi sensizlik dolaşıyor
çıkıp gittiğin bu yerde
sensizlik benim canımı acıtan...'

Hiçkimse giremiyor başkasının cesedine
herkes kendi ölüsünde uyuyor
gece ve yalnızlık yine
gece ve yokluğun
yani sadece yokluğun
'sensizlik benim canımı acıtan...'