Mektuplar-24 18/12/2004 Şiiri - Mahzun Doğa

Geliyorsun.
En çok beklediğim.
En çok gelenim.
Geliyorsun.
Kucağında binlerce sarılış.
Ellerinde mavi dokunuşlar.
Ve bakışlarından zemzem suyu akan gözlerin.
Geliyorsun.
Bu halimle.
Bu halimizle geliyorsun.

Bekliyorum.
O yağmurları bıraktığın yerde.
Ayaklarım çamurlu.
Sırtım ıslak.
Titreyen ellerimde binlerce gül.
Geliyorsun.
Bekliyorum.
Gözlerimi kapatmış bir sabırla.
Ciğerlerimi yerine takmış bir sükunetle.
Yaradılışımızın ilk hesabıyla bekliyorum.
Sevdayla ve emekle.
Asaletinin ışıyan tarafındayım yani.

Gelişini bekliyorum.
Gidişliliğimi öldürüyorum.
Dönebilirliğimi parçalıyorum.
Tek’liğini çoğaltıyorum.
Sadece’liğini sokuyorum ayrılığın gözüne.
Gelişinle helallıyorum bütün dokunuşlarımı.
Geriye alıyorum sana ait kaybettiklerimi.
Mahremiyetimi paklıyorum yeniden.

Seni bekliyorum.
Geliyorsun.
Söz bitiyor.
Adımlarına kilitleniyor bütün bakışlar.
Sesler bakışlarında donmuş.
Saatler kıyamete yanaşamıyor.
Her şey asılı duruyor zamanda.
Sen geliyorsun.
Her şey o an ölü.

Kainat dize gelmiş.
Savaşlar durmuş.
Çocuklar emzirilmiş, oyunlarda.
Gelinlere duvak tutuyor kızları.

Tarih bir Ömer zamanı.
Bir Selahaddin görmüştü bu anı.
Bir de sadece ikimiz biliyoruz.
Her şey ters o an.
Geliyorsun.
Yer gökte.
Gök yerde.
Bir Nuh görmüştü.
Bir de sadece ikimiz biliyoruz.
Tarih ilk insan zamanı.
Bir Adem görmüştü.
Bir de sadece ben biliyorum.
Bir Havva görmüştü.
Bir de sadece sen biliyorsun.

Geliyorsun.
Bekliyorum.
Geliyorsun.
Ve.
Görüyorsun.
Kıyametin ilk saniyeleri.
Beni gördün.
Gerisi yazılamıyor.
Sadece ikimiz biliyoruz.