Mektuplar-21 15/12/2005 Şiiri - Mahzun Doğa

Zaman. kıyamete beş kala.
Canımda hummalı bir çalışma.
Ruhum yerinden çok uzaklara taşınmış şimdiden; bedeninde.
Gittikçe daha da yaklaşıyor gülüşün.
Sesin daha da çoğalıyor düşler ülkesine.
Kıyamete daha bir güzel oluyorsun.
Zaman, kıyamete beş kala.

Gözlerindeki özlemler gibi her şey.
Gerçek ve hayalin inanılmaz gücü.
Ben ve sen.
İkimiz.kime söylesen inanmaz.
Sadece ikimiz biliyoruz.
İkimize beş kala.
Birbirimize dü şeş gelmeye.
Birbirimize düş eş olmaya.

Hayalimizin ötesinde bir yerdeyiz.
Onun da ötesinde.
Asaletinin aslında duruyoruz.
Yoksulluğumuzun en zengin yerindeyiz.
Kutsallığının en mahrem yerindeyiz.
Kime söylesek inanmaz.
Sadece ikimiz biliyoruz.

En mavi rengini giyinmiş zaman.
Hiç bu kadar güzel olmamıştın ömrünce, biliyorsun.
Hiç bu kadar çocuk olmamıştın.
Oyunlarımız bu kadar masum olmadı bugüne kadar.
Hiç bu kadar kadınım olmamıştı hiç kimse.

Kıyamete beş kaldı.
Tarihimizin en can alıcı vakti o vakit.
Cennetin bütün meyveleri etmez öpüşün kadar.
Hiçbir kokusu varamaz seni kokmaya.

Zaman, kıyamete ellerin kaldı.
Ve ben.
Sen olmaya az kaldım.

Kime söylesek inanmaz.
Sadece ikimiz biliyoruz.