Mektuplar-2 26/11/2005 Şiiri - Mahzun Doğa

Kıstırılmış bir geceyarısı daha başlıyor rengi gözlerinde saklı bir aşkın tayfasına.
Ve bir mektup daha beliriyor yokluğundan bu yana bir istikamette; yol alıyor.
Kimsin.
Kimim.
Kimiz.

Hangi yanımı tamamlıyorum seninle, nerem eksiliyor artıyorken ben sana.
Açıklaması var mı bu ömrün altı günlük bir asrın coğrafyasında.
Hangimiz günahçıyız, elmanın faili.
Hangimiz arpa suyunda anafor balığıyız; yüzgeçleri rahminde üreyen.
Yoksa az öncesi miyiz bir günahın sonunun.

Bilmiyorum.
Bu kadar derinlerinden mi içmeliyiz yalnızlık kuyusunun.
Yoksa kaymağından mı yemeliyiz, üstünden; yürek banıp.
Ne zor olduğu kadar zor, ne de kolay göründüğü kadar kolay değiliz aynı yerde oluşumuzun sorularında.
Birbirimize biriktirdiğimiz cevaplardan geçinsek de şimdilik, bir buz vaktinde kaç mağaramız var; kaç “elde var bir” kadar basitçe çözülen bir denklem mahiyetindedir.
Sormasak, cevaba ne ihtiyacımız kalır.
Şimdi gün boyu düşünerek seni saniye hesabı, kaç zamanlık sen’li bir zaman kazanma ihtimalindeyim.
Şimdi seni düşünmezsem, neyim kalır.
Düşvarlığında kaç kayıplarımız kadarız birbirimize.

İkimize ancak bu kadar yaklaşabildim:
Ayrı mağlubiyetlerin ortak galibiyiz şimdi.