Mektuplar-19 13/12/2005 Şiiri - Mahzun Doğa

Mavi’nin Kızına...

Kızım.
Çocukluğumun kalan yanı.
Kadınımın mavisi.
Mav’inin kızı.
Kızım.

İçine düştüğümüz dert,
zamansız zamanın kör iştahı;
çocukluksuzluğumuz.
Yalnızlığında büyüyen sabrımı gönderiyorum sana.
Uçurtmalarıma adını veriyorum.
Oyunlarda ebe kalıyorum seni bekleyip.
İlk sarılışana saklıyorum bütün sarılışlarımı.
Yoksuzluğumsun.
O muhteşem gülüşüne yaşıyorum sanki.
Kızım.
Çocuksuzluğum.
Mavi’nin kadını.
Maviliğim.

Doğuramadığım doğum.
Mazlum toprağım.
Yakılmış köyüm.
Annemin ben’li ağlayışlarısın.
Arayışlarısın çaresizliğinin.
Kızım.
Kızıl yanım.
Terkedilmişliğine biriktiriyorum kendimi.
Kaybettiğin sevinçlerini topluyorum ömrümden.
Kaçırılmış gülüşlerini ekliyorum yanaklarına.
Doğum günlerini doğumluyorum yine.
Atlayamadığın ipleri buluyorum..
Mavi’ye emanet ediyorum sonra.
Ve emanetime alıyorum Mavi’yi.

Mavi’nin kızı.
Kızım.
Kızıllığım.
Aramızdaki yollara çatıyorum.
Adımlarımı tırmalıyor uzaklığın.
İçimdeki yalnızlığın ürüyor.
Binlerce yalnızlık oluveriyorsun tek başına.
Usum zorlanıyor uslu kalmaya.
Her bir yanım birinde duruyor parçalanmışlığının.
Seni birirktiriyorum evlatsızlığıma.
Kabul et bu yıkıntımı huzuruna.
Maviliğim.
Mavi’nin kızı.
Bekle.
Bekle ki gelebilsin gelecek.
O gün etrafında binlerce mavi gelinlik.
Bir baba kadar yüreklin olacak gelişlerim.
Mavi kızım.
Canımın özlem durağı.
Bekle.
Ki gelecek buluşmamız.
Sofrandaki nimette mutluluğum duracak.
Ertelediğin bütün mevsimleri geri getireceğim sana.
Bozulmuş oyunlarımızı yeniden kuracağız gökyüzüne.
En yakın arkadaşın olacağım.
Bekle.
Mavi’nin kızı.
Mavi’deki özlemim.

Geliyorum güzel kızım.
Bekle.
Göğünü açık tut umutlarıma.
Sana beslediğim kaplumbağalar uçuyor şimdi sana doğru.
Mavi kızım.
Mavi’nin kızı.
Ömrümün sekizinci ayı.
Yirmi üçüncü günü.
Maviliğim.
Masumineliğim.