Mektuplar-18 12/12/2005 Şiiri - Mahzun Doğa

Biliyorsun.
Yoktum.
Senden önce.
Yer’in olmadan öncesi,
su ve toprağın yabancı zamanı.
Ay’ın uyumsuzluğu,
maddenin önemsizliği.
Bildiğim tek şeydi seni bilmek.
Biliyordum.
Biliyorsun.

Şimdi.
Biliyoruz.
Sadece biz.
Saçlarının kokusu herkesçe unutulmuş.
Sadece ben biliyorum.
Tenin yaşamın en yasak bölgesi.
Sadece ben biliyorum.
Yüreğin yaşamanın kanıtı.
Sadece ben biliyorum.
Ellerim senin.
Gözlerim, gülüşlerim.
Sadece sen biliyorsun.
Hücrelerim senin.
Sen’im.
Sadece sen biliyorsun.

İkimiz.
Uzak iki ülke.
Canımız çiziliyor.
Yokuz.
Kovuluyoruz sevincin doruğundan.
Hiçbir gülmek tam değil.
Bakışlarımız yarım.
Ellerimiz.
Nefeslerimiz yarım.
Sadece biz biliyoruz.
Ruhlarımız yarım.
Biliyorsun.

Ne zaman birleşsek.
Su doğacak evrende.
Ateş yanacak ilk kez.
Dağlar sıraya dizilecek.
Ayrılacak birbirlerinden gökler.
Yıldızlar yerlerini alacak.
Yağmurla tanışacak toprak.
Ayrılacak geceyle gün.

Biliyorsun.
Ne zaman birleşsek.
Renkler ayrışacak tenimizde.
Mavi'yi alacağız ikimiz.
Rahmin turkuaz.
Sadece ikimiz biliyoruz.
Ne zaman birleşsek.
Kıyameti koparacağız.
Biliyorsun.
Sadece biz biliyoruz.