Mektuplar-15 09/12/2005 Şiiri - Mahzun Doğa

Bugün mektup yazamadım sana.
Hiçbir satırda buluşamadım sesinle.
Gözlerini duyamadı kelimeler.
Herhangi bir aklığa düşmedi o ak çatlatan rengin.
Hiçbir kuş konamadı sana dair bir mısraya.
Herşey seni özlerken üstelik.
Her şey en çok sen iken üstelik.
Ve en çok bugünken içimdeki yalnızlığın.
Yazamadım sana bir mektup,
ne de bir yazı.

Bugün en çok sen vardın bende yine.
Bugün sende en çok ben vardım.
İkimiz daha da çoğalmıştık İstanbul’da.
Heidenheim’de daha da artmıştık yabancılığa.
Yazamadım bu kentten sana dair bir yer.
Uzatamadım o kente bu kentten içimden bir kent.
Ellerin çok büyüktü,
bir rüzgardan daha uzundu saçların.
Kokun kokulardan öte bir nefesti bugün.
Yoktun,
hiç olmadığın kadar vardın.
Boşluğunu daha çok sardım,
ve daha çok yetişti ellerim beline.
Bugün yıllardan sendin,
aylardan gözlerin,
günlerden gülüşündü.
Ve saat geleceğinin on ikisini yarım geçiyordu.

Mektup yazamadım bugün sana.
Tuttuğum dileklerin hiçbir dili yoktu.
Sözü yoktu sensizliğin.
En unutulmuş unutkanlıktı seni bugün unutmak;
geçmişten daha çok,
gelecekten çok daha az.
Herşeyden daha uzundu seni düşünmek.
Seni özlemek, en özlenen özlemek.
Bugün seni hiç yazamadığım kadar yazmadım.
Yazamadığım en çok gündü bugün.
Bugün seni en çok bu kadar yazamadım.
Anlatamadım.