Mektuplar 14. Şiiri - Metin Tuncel

Dün gece geldin gözlerin daha bir yağmur bulutu..gözlerine takıldım,sen oldum..sevinçlerim bebekleşti..senin gözlerinle ağladım..dudakların yağmurlardan ıslaktı...içimdeki yangınlarınla öptütüm ıslaklığını..gelincik çiçekleri bi daha güzel..karıncalar bi başka umutlu..kuraklıklar yağmurlaştı..iyiki geldin..yoksa ne yapacaktım..hiç değişmemişsin bin yıl önceki yağmurların gibi..avuçlarımdaki ateşlere yağmuru getirdin..içimden bir şeyler söndü..bin yıllık acı gibi...iyikigeldin..gelincik tarlası ellerini öptüm..dudaklarım artık bir gül tadı...dağlarımıda getirmişsin..sensizliğim olan dağları..şimdi sen varsın sensizlik gitti.bahçemdeki zeytin ağaçları kurumadı..aksine geldin diye bi başka sevdalı güldüler geceye..iyiki geldin..bin ömrün olsada kuraklığında yaşanmıyor..umutlar serptin geceye..küllerimi getirdin..bin can verdin küllerime..bin umut oldum..sanki hiç ölmüyecekmişim gibi..iyiki geldin..binlerce hayat oldum dudaklarında..ölümleri astım darağaçlarına...ölümleri gömdüm topraklara..gece bitmesin istedim,saçlarında...saçlarında büyüdüm..koskaca bir orman oldum..iyiki geldin..ömürlerimi verdim geceye,bitme dedim...sanki birandı,sanki hiç yaşanmadı gece..giderken uyandırmamışın beni bu rüyadan..ıslaklığın kalmış dudaklarımda..