Mektuplar 12 Şiiri - Metin Tuncel

Arena adlı bir grup var..grubun sayfasına bir türkü koymuşlar..insanı alıp en uzaklara götürüyor...ellerim,kollarım bağlanıyor..insanı ağlatıyor..dağları düşünüyorum.sevdamızı sığdıramadığım dağları..bir çoban ateşi başında düşünüyorum ikimizi..yağmur oluyorsun.isyanlarıma...gözlerimden yağıyorsun..ikimizde sarhoşuz..son bir yudum şarap ikimizin dudaklarında..gözlerine sensiz bin yılı anlatıyorum..gözlerin yağmur şimdi..acılara zulümlere işkencelere bile benzemeyen sensizliğimi anlatıyorum.avuçlarımızdaki ateş parmaklarımız arasından yerlere dökülüyor.sekizinci mektubun külleri yerde..küllerde sevdamız yazıyor.işte gülşenin yanında diyor.ölümlerden korkmayan ben,ölümler istemiyorum yanında...senin olmak istiyorum.ateş bu gece farklı yanıyor..ellerimi yakamıyor..sarı saçlarına dolanıp öpüyorum..dudaklarım saşlarından kopamıyor..
uzaklığın anlatımı yok..bir türkü en uzaklara götürdü beni..şimdi daha çok sarıyorum kollarıma ateşleri.bir daha kopma diye sarıyorum seni kollarıma..bi başka tadın,bi başka sarhoşum şimdi....ölüm yokoldu..zaman zamansızlaştı.yanan ateşte,külde,gölgende birtek sarhoşluğum kaldı..ölüm yok oldu.......mutluluklara alışık değilim ben..kim çizdi mutluluğun resmini..nazım ne acılar çekti..kim sevdalandı ateşlere,kim tuttu ateşleri elleriyle..kim ölüm ölüm yaşadı,sensizliği...toprak ne güzeldi..kahverengi gözlerindi..toprak nede çok özlemiş yokluğunda..gözlerinden öptüm ben..iyiki yağdın iyiki yağmursun sen...geceyi bir türkü sardı..seni alıp dağlara gittim..gözlerinde umut olmayan insanları vardı ülkemin..topraklara belenmiş bebeleri...ateşler vardı,sen vardın bir yudum şarapta..emekçi halkların üzerlerine yağdın..ya olmasaydın..iyiki varsın şu düzende..ateşlerde bi serinlik oldu..ölümlere izin verdim..geceydi çoban ateşi yaktık..dünyada ikimiz vardık..dudaklarımızda son yudum şarap,külleri okuduk..yağmurlarda nede çok özlemişim seni,nede çok büyütmüşüm..nede çok sevmişim seni..