Mektuplar-11 05/12/2005 Şiiri - Mahzun Doğa

Kusurlarımız.
Öyle kusursuz ki.
Bir dua gibi.
Hıdırellez’de bir dilek.
Kusurlarımız.
Görünen en aleni, en ak yerimiz.
Çocukluğumuzun en oyunsuz hali.
Yaramazlıklarımız.
Ödevsiz bir ders.
Kusurlarımız..

Ve sana dokunmak.
Sevaplarım.
Cennetlik bir sevap,
ilahi bir vazife.
sana sarılmak.
Bir derviş yüzü bakışların.
Gözlerin nurdan bir avize.
Sevaplarım.
Seni bilmek.
İlmin.
Bir alim ilmi.
Fetvasız en özgürlüğüm.

Tüm bilimlerin ve ilimlerin en güzel yerinde bir yersin.
Sana çıkılmış bütün duaların en şanslısı duam.
Ne kadar soluyorsam yaşamdaki resmini,
o kadar ölüyorum sensiz bir geleceğe.
Kusurlarımızı ve sevaplarımı topluyorum.
Sonuç sen çıkıyorsun.

Ömrümüzün ıskaladığı aşklarından çok ötede bir mahşerdeyiz.
Tüm ayrılıkların toplamıyız.
Tüm ağlayışlarımızın gülüş vaktiyiz.
Kendimizde bulamadığımız cevaplarız birbirimiz için.
Ve yeni sorular, hayata dair.
Çocukluğumuzun birikintileri.
Gençliğimizin eksiltileri.
Şimdimizin çoğunluklarıyız birbirimize.

Zamanı bizden sayarak eksiltiyoruz şimdi ömrümüzü.
Neremizde saklnsa da mutluluk,
zaman onu bulup getirecek bir zaman.
seninle...