Adını dua koyduğum sevdiğim.bu mektubu bir gece yarısında yazıyorum.. Gönderir miyim bilmiyorum....Ben bu satırları yazarken kim bilir sen uyumakta, yarınlara dair düşler görmektesin.Bense yüreğimi satırlara dökmeye çalışıyorum..Hasreti sığdıramıyorum hiç bir yere,susmuyor içimdeki kelimeler..
Uzatıp ellerimi semaya sevgiyi haktan dilediğim.ondandır adını dua koyuşum,Gecenin karanlığında bir başımayım.. Uzansam hayaline değecek,hayaline sarılacak benliğim.. Bilsen seni ne çok seviyor.ne çok özlüyorum.. Özlemin içinde sevdam var, sen varsın, ben seni özlemeyi de seviyorum sevdiğim.
Yüreğinde sürgün yaşarken kocaman bir sessizlik yaşamım. Yokluğun orta yerine demir atan yüreğimin sesini kimse duymasın diye, saklıyorum. Kimseye anlatmadığım beni, tek sen tanı, sen bil, istiyorum...Sana sesleniyorum. Ne olur duy, dinle beni..
Sen, yaşadığım en güzel iklimim ilk ve tek sevdam, Ruhumun bu haykırışını bir duysan... Yakıp kül eden bir gül yangınında yanarken yüreğim,gül yangını sevdamı gözyaşlarımla ıslatıp büyütmekteyim..
Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
