Mektupçu Kuş Şiiri - Savaş Barha

İki Tanrı vardı gökte.

Biri öldü, diğeri düştü gözlerine.

Ölenin ruhu bende,

yaşayanın nefesi sende.

Sen başka yerde,

ben başka yerde.

Yokluğunda geçen günlere

yer kalmadı yaslandığım duvarımda.

Yirmi bir, yirmi iki, yirmi üç,

yirmi dört, yirmi beş, yirmi altı.

Yirmi altı ay geçmiş,

o yeniden doğduğum günden

sensiz geçen bugünlere.

Hazirandı.

Ayın yirmi altısıydı.

Bir bayram günüydü.

Gözlerine yansımıştı

başına örttüğün yazma,

gözlerin gece gibi siyahtı.

Yüzün, cennet kaçkını bir melek yüzüydü;

ruhumu diyar diyar dolaştıran sesin, büyülüydü.

Çok zaman geçti.

Gel, gir düşüme.

Otur yanıma.

Kapa gözlerini.

Müsaade et o sıcacık yüzünde dolaşsın

bir çocuğun yüzündeki tebessümler,

mazideki yaşanmışlıklardan esintiler,

unutulmaz mehtaplı gecelerden

süslü cümleler çalıp getiren şu rüzgâr.

Dolunaylı bu gecenin hatırına

başını yasla omzuma,

kirpiklerinin dansını izleyeyim,

hasret kaldığım saçının her telinde

dolansın sımsıkı tuttuğun ellerim,

cennetim bildiğim gamzeni göreyim.

İçimdeki volkanların sesini dinle.

Nemrut ateşinden beter

ateşler yanan göğsümdeki

en ücra köşesinde olduğun kalbimi dinle.

Dinle ki hayat bulsun

içimdeki uykulu sözlerim.

Yavaşça dokundur

parmaklarını parmaklarıma,

ruhunu hissettir ruhuma.

Yanımızda olmayan kemancının

olmayan kemanından çıkan müzikle

dans et benimle, geceye aldırmaksınız,

kuşların ve karıncaların alkışları eşliğinde,

kelebeklerin, semanın ve yıldızların altında.

Sesinle büyüle geceyi.

Durmadan şarkılar söyle,

durmadan şarkılar söylediğim gibi.

Has bahçeye çevir bakışlarınla sokakları.

Gözünün değdiği yerlerde bitsin çiçekler.

Gözün, karanlığı yarıp geçsin ufkun ötesine.

Buram buram sen tütsün gece.

Sarı ateşler yükselsin bulutlara.

İsimlerimizi haykırsın kurşun askerler.

Sıraya dizilsin gül kokulu sümbüller.

Yıkılsın bütün duvarlar,

dolunaylı bu eşsiz gecede

ay ışığını görsün bütün gözler.