Mektup V… Şiiri - Murat Gevrek

Gülüm;

“Şiirime hüznün bulaştı”

Dokunuyor artık yalnızlık
Boş bir tekerlek dünya
Kalabalıklarda kimsesiz olmak dokunuyor
Gülerken ağlamak mesela
Yetmiyor artık resimlerin
Sesin yetmiyor iki günde bir öğün…

Kokuyorum gülüm
Ben korkmazdım senden önce
Çünkü olmadı ömrümde
Senin kadar güzeli…

Ve ben hiç kimseyi kıskanmadım
Dünkü kadar mesela
Bir benden güzel yazan şairleri kıskanırdım…

Dört duvarın karanlığında
Asacak bir ses bulamamak kulaklarına
İnsanlarda çalmak yalancı gülümsemeleri
Ve
Seni sana soruyordum dün
İçten ve yürekten
Ve samimi
Ve gerçek
Ve tedirgin
Ve ürkek…

Şiirime hüznün bulaştı gülüm
Bu gece
Ben apalamayı yeni öğrenirken
Sen koşarak kaçıyorsun benden
Görüyorum açılıyor ara
Sesin bile eskisi kadar yakın değil…
Yavaş yavaş ölmekten ise
Birden ölmeyi tercih ederim…

Yoruluyorum usul usul
Hissediyorum bunu
Düşersem tut dedim kollarımdan
Kokuyorum tutmayacağından…