Mektup Tadında Bir Aşk Şiiri - Golge Prens

MERHABA.

Lafa nerden nasıl başlayacağını bilmemek kadar zor bir şey yok sanırım en azından şuan benim için öyle.
Sanırım önce senden özür dilemeliyim.
Senden seni karşıma çıkaran kader adına özür dilerim.
Senden Gözlerinden ayrılmayan gözlerim adına özür dilerim.
Kim olduğunu, nereli olduğunu, adını dahi bilmeden sana kapıldığım içinde özür dilerim. Kim olduğunu bilmeden sadece O Yeni doğan bebekler gibi masum yüzüne ve o insanı bakarken bile utandıran gözlerine iznin olmadan gizli gizli baktığım içinde özür dilerim. Amacım asla seni rahatsız etmek değil ama ettiysem de bunun içinde özür dilerim.
Tek istediğim artık içime sığmayan ve sürekli artan seninle ilgili hisler var bunları birisi ile paylaşmaktı ve sanırım bunları da seninle paylaşmaktı doğrusu.
Bana ne olur kızma, bunları seninle yüz yüze konuşmayı çok isterdim. Ama bunun için ne bir ortam bulabildim nede fırsat.
Numaranı bile çok zor buldum senden izinsiz numaranı aldığım içinde özür dilerim.
Aklımdan bir türlü çıkaramıyorum seni ilk görüşümü ve sonra diğer görüşlerimi ha bir kerede bir yabancı olarak sokakta karşılaşıp yanımdan geçişini belki geri dönüp bakamadım ama gözlerim yine sende kalmıştı tıpkı seni her görüşümden sonra olduğu gibi.
Ne saçma bir durum değil mi. Hiç tanımadığın birisinden yüzünü bile görmediğin aslında gördüğün ama bilmediğin birisinden böyle bir mesaj almak. Bu durum içinde senden özür dilerim.
Bu durumu başıma açan kalbim ve gözlerim içinde senden özür dilerim. Ama sende bilirsin ki gözler ile kalbe söz geçmez en azından bu benim için böyle. Buna ister aptallık de istersen de saçmalık ama bu bendeki gerçeklerden biri.
Her insanın yalnız iken yaptığı gibi bende düşler kurarım senden öncede böyleydi senden sonrada. Tek fark senden sonra sana dair düşler kurmamdı.
Senden önce ne zaman el ele tutuşan bir çift görsem ve bende sadece düşlediğim bu an için senden sonraki düşlerimde yanımdaki sendin.
Ne zaman Mutlu bir gülüşü duysam, senden sonraki düşlerimde o gülüş sendin.
Ne zaman bir çiçek kokusu alsam, Senden sonraki düşlerimde o çiçek bahçesindeki sendin.
Ne zaman burnuma hoş bir koku gelse, senden sonraki düşlerimde o koku senindi. Ve ne zaman akan, ama aktığı belli olmayan sakin nehirler görsem, senden sonraki düşlerimde o nehir saçlarındı.
Şu sıralarda yeni bir şarkı var dilimde sözleri şöyle..

“Sen asık ben sana asık oturup bir kenara sevsem olmuyor gidecek bir yer var gitmesem olmuyor gidip de geriye dönesim gelmiyor her şey bomboş gerçek olan Sensin seni gönlümde sevesim geliyor içimde soluyorsun gözyaşlarım yetmiyor Yetmiyor haykırışlar Bu can sana yetmiyor bilirim her acı zamansız gelir gelirde içimi benden alası gelir sevmekle yetinmek inanki zor gelir korkarım söylemeye sesimden yas gelir”

Aslında bu sözler her şeyi anlatıyor olmalı sana.,
Ve ben kimim. Ben sana bu cümleleri bu şekilde değil de. Gözlerine içine bakarak haykırmak isteyen ama bunun için cesareti olmayan biriyim işte korkak, cesaretsiz ne dersen de, bunun nedeni belki red edilme korkusu aslında bu daha da ötesi, yani seni ebedi kaybetme korkusu, iki dudağının arasından çıkma ihtimali yüksek bir “HAYIR” senin için o an bu durumun bitişi olabilir, ama benim için sadece o anın değil, sana dair düşlerimin de, hayallerimin de sonu olur. Bilirim bu son kaçınılmaz ama ne olur bırak geç gelsin... Bu heyecanı bu şaşkınlığı ve bu utangaçlığı gerçek anlamda insan hayatında kaç kere yaşaya bilir ki. Ne olur bırak bu kaçınılmaz son geç gelsin...
Başta da söylemiştim seni tanımıyorum diye bunları seni tanımadan sana yazıyorum diye beklide deliyim kim bilir. Ha bu arada seni her görüşümde parmaklarında yüzük görmedim hiç. Ama eğer evliysen, yada hayatında birisi varsa ne olur beni bağışla. Böyle bir şey olduğunu bilseydim inan tek kelime bile yazmazdım sana. Ortada bir belirsizlik varken insanın kalbindeki o umut zehri akmaya başlar ve aklında her düşünce için bir olumlu birde olumsuz “Belki” ler oluşur. Bu umut denen zehrin kalbimi daha fazla zehirlemeden sana bunu yazdım.
Hem kim bilir Belki...