Mektup - Sitem Şiiri - Burak Pulat

Bazen öyle bir sinirleniyorum ki kendime
Öyle bir kızıyorum ki.
Seni o kadar çok sevdiğime
Ve o kadar değer verdiğime
Öyle pişman oluyorum ki.
İsyan ediyorum sana,kendime
Seni hala unutmayan
Unutamayan kalbime.

Ve bazen
Sanki hala yanımdaymışsın gibi
Oluyorum.
Her sabah uyandığımda
Evin odalarını bir-bir
Ziyaret ediyorum.
Seni arıyorum.
Bulamıyorum.
Ağlıyorum.
Sonra avazım çıktığı kadar
Birileri beni duyana kadar
Bağırıyorum
Evimin boş koridorlarına yaslanıp.
Duymuyor kimse
Kimse bilmiyor yüreğimdeki acıyı.

Akşam oluyor
Sisli bir karanlık basıyor gökyüzüne.
Ev öyle bir sessiz oluyor ki
Saatin nalet tik tak seslerinden
Başka bir ses gelmiyor kulağıma
Ev ne kadar sessiz olursa olsun
Sesini duyuyorum bir yerlerde.
Çıkıyorum dışarı
Seni aramaya koyuluyorum
Zifiri karanlığında akşamın.
Bulamıyorum
Kayboluyorum.
Akşamın sisli karanlığı çevreliyor
Dört bir tarafımı.
Ve kapkara bir sen çevreliyor
Kalbimin gökyüzüne açılan pencerelerini..