Mektup(şiir değil) 4 Şiiri - Oktay Baykurt

şimdilerde bir hayıflanma vardır sende...bana eskisi gibi yazmıyor eskisi gibi anlatmıyorsun diye....

bende kalan rüyalar....ne senin ihsanın ne yalnızlığın düşmanı onlar....gönlümün yassı adası gibiler...idamlarına çıkarıyorlar sevgimi...denizlerime karamsarlık gemileri salıyorlar...

şimdi sen rahatsındır...sıradanlık okuyor sıradanlık içiyor sıradanlıklarını bekliyorsundur...unuttuğun, simit; cebinde yokladığın evin anahtarı; düşlediğin öğle gezmesi ve yazmasını istediğin MSN'endir...çuvalladın diyorsundur belki bana,tutturamadın yaşadıklarımı...tutturmama gerek yok ki gördüklerimdi onlar...

bende kalan hayal pervazlıklar...ne senle ortak ne de senle iç içe...çadırsız bir yağmuraltı kuyusu onlar...vicdanınla kova sallasan ipi kopar...ip elinde kalır, susuzluk yüreğinde...tabi susuz kalmayı becerebiliyorsan...

şimdi sen uykulusundur...taze kokulu,bez tokalı,üç yüzüklü parmakların masandadır...günün ilk müziği hangisi olsun derken:''bugün çok güzelsin’’leri duyuyorsundur...gününe sevinç mi,korku mu,yorgunluk mu sıfat olacak diye düşünüp en sahici dostlarını yoldaş bekliyorsundur...aynı benim,gidilmiş yolardan dönmeyi beceremediğim gibi...sen de...susmuşsundur...

bende kalan sesin...ne senden kopma ne de dudaklarından emanet kulağıma...anlık sevinçlerin odağı, dünyalık huzurun kaynağı,ebediyetliğin amacı...ama benim sesim gidilmişlik türküleri yakar kulaklarına...kalmalarına çok vardır; belki de hiç...hiç çınlatmaz yalnızlıklarını,keşkelerini...

şimdi sen ahkamlarındasındır nasıl böyle yazabilirsinlerin...ne de olsa ağzındaki çikolata elindeki poşetin tadı...söylediğini duymaz makyaj kutusundaki gözlerin...belki de beyninde eğelediğin bana göndereceğin şimşeklerin...öldürmessen bulut değilsin...

bende kalan beklentilerim...ne göğe ektim ne yere; biçmeyi hiç düşünmedim...kanlarımı hep nadaslara bıraktım...ekmedin...

gittin,bittim...