Mektup(şiir değil) 14 Şiiri - Oktay Baykurt

yadım...

benim gök silkelenmelerinde yere düşen mavi gözlü yarim...

neler getirdin bu gecenin sıfır dördüne...kalmaklıklar gitmiyor uyku dolu gamıma...sabahımı uzaklaştırıyor benden zıkkım olası garibliğim...senden olan bir karanlıkla cedelleşmek ve vakitsiz ezanlar duymak istemek ne tuhaf ve ne zor...terkedemiyorsun ve kalamıyorsun gündüzle gece arası düşlerinde...

şimdi kapımın önünde bir postacı olmasını isterdim...çantası bomboş olmalı...benden alacaklarını taşıyamamalı ve bahşiş olarak
benden sevme dersi almalı...

şimdi bir işportacı geçmeli sokaktan...domates biber diye bağırmalı uykulara aldırmadan...ve ben onu döğmeliyim dizlerim gibi...hıncımı çıkarmalıyım senle alakası olmayan şeylerden...

neler getirdin bu gecenin sıfır dört otuzunda...sentezlenmekte yaprakla çiğ...tavşanlar oynaşmalarda tilkiler gezinmelerde baykuşlar bir ceviz ağacında...ya ben...doğanın ferdi olarak bu akıl sahibi olmayanlar kadar değilim...ne yapacağını bilmezim...

yaşanmış geceleri bir sabah daha çerçeveleyecek...gittikçe daralıyor duvarımsı tenim...dar geliyor gözlerin...hızmalaştıkça alyansı parlıyor sensizliğin...ooof ki ne of....gıyabında senle, huzurunda sensizim...

şimdi bir sen dayanmalı kapıya...vurdukça uyanmamalı düşlerim...paçalarından ateş böcekleri düşmeli binlerce..kırılmadık penceresi kalmamalı gözlerimin...ve onca şeyi yakıp yıktıktan sonra anahtarın yerini bildiğini anımsamalı içeri girmelisin...çatımdan karanlık akışırken.............! ! !

geldin...uyuyuvermişim...sevgi,sevgiliye gittin...bir sonraki güne olsun gelişin...