Mektup - Sen yokken Şiiri - Burak Pulat

Sen yokken
Bir kere daha sevdim seni.
Dayanamadım yokluğuna.
Unutamadım,bir kere daha düşündüm seni.

Sen yokken
Her sabah seninle yaşadığımız günleri yad ediyorum.
Sonra çıkıyorum evden
Alıp başımı gidiyorum.
Seni unutmaya
Senden vazgeçmeye çalışıyorum
Olmuyor
Tekrar geri geliyorum evime,evimize.

Sen yokken
Şiirler yazıyordum sana defalarca
Ve defalarca yırtıp atıyordum yazdıklarımı.
Bir ben biliyordum yaşadıklarımı,
Bir de israf edilmiş kağıt parçaları.

Sen yokken
Ağlıyordum
Erkekler ağlamaz diyenlere inat.
Susuyordum
Ki en büyük çığlığımdı bu benim.
Sanki bir konuşsam
Bir sözcük çıksa ağzımdan
Yer gök inleyecekmiş gibi gelirdi bana.

Sen yokken
Anladım değerini.
Seni nasıl sevdiğimi,
Sen yokken anladım.
Şimdi sana ne kadar yalvarsam
Boşuna
Biliyorum..