Sarhoş olmak için mutlaka içmek gerekmiyormuş.Öğrendim ki; insan, sevincede zaten körkütük ayyaş oluyormuş. Bir kokteyl hazırladım bu gece kendime. Kadehimin içine resmini koyup, üstüne aşkımı ve sevgimi doldurdum.
Gözlerin mezem, kokun sigaram oldu. Her yudumladığımda biraz daha kendimden geçiyor, biraz daha mey buluyorum. Ve tıpkı alkolikler gibi konuştukça konuşuyor, hissettiklerimi bir bir hayaline anlatıyorum.
Bu beden üstünden çok acılar geçti Şiir Gözlüm. Çok bedel ödedi bu ten. Bir aşkın, bir hayatın, bir gençliğin bedeliydi ödediğim. Çocukluğum mu? Zaten hiç olmadı. Hatırlamıyorum bile. Her ızdırabımın karşılığını ödedim de, etimden ve sevgimden asla ödün vermedim. Belki boyun eğdim, ama inandığım doğruya, iyiye. Belki yenildim, ama yalnız kendime. Belki ezildim, lakin bir tek kaderime.
İnsan yaşadıklarını anlatıyor da, hissettiklerini söz bulup ta dile getiremiyor. İsyanlarımdaki umutsuzluğu söyleyebilseydim, bil ki Tanrı küserdi. Göz yaşlarımda ki öfkeyi anlatabilseydim, inan ki yağmur gücenir, mendiller incinir di. Haykırdığım sevginin temizliğini duyurabilseydim aşıklar kıskanır, aşklar ağlardı. Ve çektiklerimi beceripte bir dinletebilseydim, insan denen insan müsvetteleri ar eder utanırlardı.
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
