Mektup 'ıssız' Şiiri - Şaban Turan

Yine mi yitip gideceğiz?
Yine mi sessiz olacak bu gidiş?
Yine mi cevapsız kalacak sorular?
Bir zamanlar bir film vardı,
Issız adam,
Bir anda yok olan sevda.
Kim ıssız kim çaresiz?
Ne fark eder ki!
Oysa fark yaratalım istemiştim,
Şu garip, içine giremediğimiz hayat.
Sığmaktı gayem, umudum,
Bir köşesinden tutunarak,
Sıcağında huzurla ısınarak.
Kaçanları belki şimdi yakalamak,
Geçmişten demlenip arınarak.
Kendim gibi senin için de istedim,
Ve hatta daha çok.
Ben hep canımı, yüreğimi koydum,
Sevdiğime daha fazla katarak.
Hiç de pişman olmadım verdiklerimde,
Olamam da,
Yazım, özüm bu.
Uzun zaman olmuştu gönülsüz,
Sevgisiz.
Kendime geldiğimde,
Karşımda seni buldum.
Belki dedim adı kader.
Yine sevdim.
Bu sefer bir farkla,
Kocaman!
Evet, kocaman aşkla.
Şu geçen yaz mevsiminde,
Üşüdüm çokça, aşkımla.
Sensin dedim tuvalim, renklerim, fırçam,
Sensin şu karaladığım şiirlerim.
Bu hayalimdeki resim sonsuza,
Evet benimle ol sonsuza.
Şimdi geldiğim nokta,
Korkar oldum sormağa.
Gelebilir miyim yanına?
Oysa bir sigara içimiydi harika dünya.
Garip değil mi?
İstemiyorum yitip gitmeyi,
İstemiyorum sensizliği, sessizliği.
Korkuyorum sormağa;
Belki sevemedin belki eskiyi yenemedin,
Belki konduramadın sağa, sola, ortaya.
Biliyorum hoşlanmazsın da,
Yerine konuşmaya.
Şimdi hayat cevapsız sorularda.
Ne olursa olsun,
Ne dersen öyle olsun.
Yine de suskunsa,
Bil ki, sendeyim tüm saygımla.
Belki hakkım yok bunca karmaşanda,
Öyleyse, sen benim kusuruma bakma…