Mektup - Bir cumartesi sabahından

Bir cumartesi sabahından sesleniyorum sana
Kalemimle,kağıdımla sesleniyorum.
Belki duyarsın beni
Belki anlarsın.
Pişman olursun belki de.
Senden sonra yaşadıklarımı bir bilsen!
Belki de ağlarsın.
Bana yaşattıklarına
Yaptıklarına ağlarsın.
Ama birde benim yaptıklarım gelir aklına
Avutursun kendini
Asıl suç onda! dersin.

Bir cumartesi sabahından sesleniyorum sana
Gözyaşlarımla,kalbimle sesleniyorum.
Gökten yere inen her kar tanesinde
Seni görüyorum.
Kalbimin bir köşesindeki yerine
Ağlıyorum
Ve isyan ediyorum her cumartesi.
Ve her cumartesi
Sanki sesin yankılanıyor
Evimin boş odalarında.
Köşe bucak kaçıyorum senden
Lakin ne sen bırakıyorsun beni
Ne de kalbim vazgeçiyor senden.

Bir cumartesi sabahından sesleniyorum sana
Hava soğuk,üşüyorum.
Sen giderken
Evde unuttuğun bir kazağını buldum.
Sarıldım ona.
İçime çektim
Kazağına sinmiş kokunu.
Hala sen kokuyordun.
Sen gittiğinden beri kaçıncı cumartesi bu geçen
Kaçıncı cumartesi bu ağladığım
Kaçıncı
Kaçıncı cumartesi bu üşüdüğüm.
Şimdi sor bana neden üşüyorsun? diye
Havadan değil
Yokluğundandır üşümem…