Mektup Şiiri - Yunus Hüseyni

Bu mektubu
Sana getiren güvercinin
Tüyüyle yazıyorum
Ne demelidir
Neden böyledir
Kimseye söylemiyorum
Bir sen anlarsın

Başını okşarken
Kokumu yükledim
Gözyaşı yağmuruyla
Suladım zavallıcığı
Yolculuğunda durmasın
Yorulmasın
Ne demelidir
Neden böyledir
Kimseye söylemiyorum
Bir sen anlarsın

Bahtımın karasını
Gözlerine sürdüm
Gözükara olsun
Buğdayını boynuna
Yaftaladım
Kader yazısı gibi
Ne demelidir
Neden böyledir
Kimse söylemiyorum
Bir sen anlarsın

Zamane rüzgârlarıyla
İki elimin arasından
Gagasından öperek
Sana uğurluyorum
Kendim geli gibi...
Yol aldırıyorum
Ne denmelidir
Neden böyledir
Kimse söylemiyorum
Bir sen anlarsın

İki paçasına iki boş kağıt
Bağladım, okuman için
Seni anlatacak, söz bulamadan
Ne yeni bir dil
Ne de yeni icat edilmiş alfabe
Dahi, izah edemeyecekti
Hasretimi...
Ne denmelidir
Neden böyledir
Kimseye söylemiyorum
Bir sen anlarsın

Ben bu mektubumu
Sana getiren güvercinin
Tüyüyle yazıyorum
Zavallıcıkta kurban olursa
Keskin gözlü bir şahine
Mektup hasrete esir kalır mı?
Ne denmelidir
Neden böyledir
Kimseye söylemiyorum
Bir sen anlarsın