Mektup Şiiri - Azra Karabelen

nefret ediyorum bu hayattan
sensizlikten onsuzluktan
çıkıp gelsene ansızın bana
sarılıp koklasana

sensiz hayat nedir bilmem
bir seni bilirim birde kırgın kalbimi
herkes sorar iyimisin diye
hayır değilim

bende sana soruyorum iyimisin
bensiz bizsiz nasıl mutlusun
rahatmı yerin bari
evimizdeki yatağın yerini tutabilirmi

çokmu lazımdı bizi bırakman
o petrole gidip vurulman
kaç kere kalp krizi geçirsende anlatmaman
üzmen ölmen boşanman

herşeye rağmen seviyorum seni
beni bıraksanda
insanlar gözüme sokuyor sensizliği
morelimi bozuyor alışsamda

senden sonra kimseye sarılmadım
hiçbir pizza tutamadı seninkinin yerini
hep çok mutlu gibi gözüksemde
en kötü günün doğum günümdü

on yedi gün kaldı doğum günüme
sen yoksun o yok bu yok
herkesi doğum günüme çağırıyorum
senin yokluğun anlaşılmasın diye

yeni insanlarla tanıştım
hiçbiri tutamıyor yerini
ne başardın diye sorarsan
senden sonra hiçbirşey

hatırlıyormusun yazmaktan nefret ederdim
ama artık yazıyorum ben
şiir yazıyorum
hep sana tek sana

özledinmi beni
ben çok özledim seni
saçlarını kokunu gözlerini
ne olur sende özle beni

sana soruyorum
niçin bıraktın beni
çokmu kızdın çokmu sinirlendin
ama ben değişirimki

senden tek bi dileğim var
unutma beni
mezarına en sevdiğin çiçekten alırım
ters çan çiçeği

doğum günüme gelsene
altı yıl sonra
altı yıl sensiz çok anlamsızdı
son kez bana sarılsana